Wat kreeg ik weer een mooie opdracht! Deze prachtige vrijstaande villa. Met zoveel karakteristieke details. Afgelopen weekend kregen de eigenaren een tekening van hun huis dat ze na dertig jaar gaan verlaten. Het werd weer eens tijd voor een timelapse.
Voor dit huisportret ontving ik foto’s uit een vergeeld foto-album. Op een van de plaatjes poseren de eigenaren voor hun bakkerij in Amsterdam West. ‘Van bakkersfiets naar een Mercedes voor de deur’, lees ik in een bijschrift. Dat ze trots op hun winkel zijn, is duidelijk. Dat de bakker nog in de harten van de familie zit ook; de kleindochter van het echtpaar klopt zoveel jaar later bij mij aan om er een huisportret van te laten maken.
Na maanden van thuiswerken, mogen we eindelijk weer wat vaker naar kantoor. Je collega's weer in het 'echt' zien, een koffietje drinken en het weekend doornemen. Wat hebben we het gemist! Hoe leuk is het dan om je collega's op een originele manier te verwelkomen. Dat deed HAK in de vorm van een groepsportret van alle collega's.
Regelmatig krijg ik het verzoek om een huisportret te maken. Voor een verhuizing, bruiloft, verjaardag, jubileum, of bedenk maar een reden. Ze hebben wel allemaal een ding gemeen: het huis brengt vaak warme gevoelens naar boven en herbergt herinneringen die bewaard moeten blijven. Met een huisportret maak ik die herinneringen blijvend en tastbaar. Net zoals met deze landelijke woning.
Het zijn besloten paradijsjes, de 22 hofjes die Haarlem telt. Misschien net iets teveel om in mijn eentje in een hele zomer te tekenen. Maar samen met tien andere kunstenaars kwamen we wel heel ver. Vanaf 7 december t/m 4 januari exposeer ik samen met enkele andere kunstenaars in de Kloostergangen van het stadhuis in Haarlem.
Stel je toch eens voor dat je werk als tekenaar over een eeuw of twee uit de archiefkasten van het Noord-Hollands Archief wordt gehaald. Heel voorzichtig. Met van die handschoentjes. Om die echte Van der Zee eens nader te bestuderen. Wat deed zij? Welke techniek gebruikte ze? Dat zou toch wat zijn zeg!
Als ik op een vroege zaterdagochtend over de Botermarkt fiets, op weg naar het hofje van Loo, is de reuring al daar. Ik manoeuvreer mezelf langs de Haarlemmers die druk zijn met hun wekelijkse bezigheden. Over de markt struinen, visje hier, kaasje daar, een goed geschuimde cappuccino bij espressobar Mogador en nog even in de rij bij Slagerij Mabrouk. Ik sla het gezellige tafereel gade, en fiets verder door de Barrevoetestraat, op zoek naar dat ‘oh schijnt, zo mooie hofje’.