Tijd voor Me-Time!

Van het woord me-time had onze natuurgids Willy nog nooit gehoord. Begrijpelijk. Als je wekelijks in de Brabantse Bieschbosch te vinden bent, heb je die me-time ook niet nodig. 

 In dit nationale park bevind je je middenin de natuur en hoor je niets dan  fluitende vogeltjes en kabbelend water. Wij, 23 drukbezette vrouwen, kenden de term me-time wél. Ons aller geliefde Angèle nodigde ons uit om te komen onthaasten in dit prachtige natuurgebied. Een me-time-dag dus. En wie zegt daar nou nee tegen?

Drukbezette levens, van binnen en buiten de Randstad, smelten vandaag samen. De een werkt als uien- en aardappelboerin, de ander houdt er een praktijk voor creatieve therapie op na en weer een ander werkt als psycholoog. Zo zette Angèle iedereen even kort in de spotlights. Ze stelde mij voor als de illustrator en city reporter. Okay, we zijn nu wel niet in de city, maar deze plek is meer dan de moeite waard om verslag van te doen.  

De Zwarte Schuur

Met een peddel in de ene hand, en een plattegrond in de andere, wat opspattend water en lichtelijke tegenwind, voeren we per kano af richting de polder Lepelaar.  Na een half uurtje kanoën, doemde uit het niets de contouren van de zwart geteerde schuur op, met om de bocht de Palingsloot al zichtbaar. In de Zwarte Schuur, wachtte op ons een mooi gedekte boerentafel met Brabants bont tafelkleed. Bruine boterhammen met kaas en ham, een glaasje melk erbij, en mijn lunch is compleet. Na het voorstelrondje van Angèle, vertelt ze wat ze deze dag voor ons nog meer in petto heeft. Helemaal niets dus. Dat is me-time! 

Lekker no-nonsense

Al nippend aan een lekker wijntje, vulde mijn schetsboekje zich als vanzelf. Ook toen het eten werd geserveerd kon ik een snelle tekening niet laten. Gevulde paprika’s, wortels en gerookte zalm kwamen op houten planken op tafel. Wijn werd geschonken. Er werd gelachen, gepraat. Een rosé’tje? Ja hoor dat hebben we wel. En een fles rood en wit werd gemengd. Alsjeblieft! Meer no-nonsense kun je het niet krijgen, als even later ook het toetje wordt geserveerd. De pakken vla en yoghurt en dampende zelfgemaakte bosvruchtensaus komen op tafel. Help yourself! Ik houd daar van...

Teken-Time 

Me-time betekent voor mij Teken-time! De blinkende rode old-timer tractor, het bijgebouwtje naast de oude schuur, de antieke bedstee, de boerenkeuken, de hooischuur, de paardenzadels, het kampvuurtje en niet te vergeten, de prachtige producten die kok Anne buiten had uitgestald voor een echte smoker barbecue. Mijn schetsboekje ruikt er nog naar. Zoveel fotogenieke, hmm, ‘tekengenieke’ plekken, dat ik er wel het hele weekend had kunnen blijven. Zie hier het resultaat en beleef mijn me-time een beetje mee... 

Op deze langste avond van het jaar zijn we weer opgeladen. Op midzomeravond, kanoen we weer terug naar het startpunt en zeggen we elkaar gedag. Dat was dat. We gaan weer over tot de orde van de dag. Ik kan het iedereen aanraden, zo’n me-time dag. Helemaal op zo’n fantastische plek. Bedankt!